Ölüm üzerine kısa bir anma..

10 Nisan'da, Polonya'nın en mühim yetkililerini Rusya'ya taşıyan uçağın şaibeli bir biçimde yere inemeyişiyle Polonya'nın makus talihini bir daha hatırladık. Diplomatik doğrular ne olursa olsun çok can verdi onun halkı dünyada kalma adına. Tuhaf bir şekilde de kader cilveleriyle bu sürüş devam ediyor. Polonya üst düzeylerinin 70 yıl önce Stalin'in emrinde dünyadan silinen 22 bin vatandaşını anma maksadıyla Rusya yollarına düşmesi de ayrı bir cilve. Henüz olanların ardındaki yüzü görmüş değiliz ama Polonya bedbahtlığıyla dünyanın önde giden ülkelerinden biri. Bu kaza da bana en çok Krzysztof Kieslowski'yi hatırlattı. Değil mi ki o, kaderi en çok ortaya sunan, kaderle çizilmiş bir yol ve üzerindekilerin hikayesini en çok anlatan yönetmen? İnsanların birleştikleri noktaların bütün dünya çıkarları ve mesellerinden uzak sadece hisler olduğunu söyleyen Kieslowski'nin filmlerindeki kaderciliği bu kadar belirgin eden de bütün farklılıklardan ve ekstralardan uzak insan olmaklığın sadeliği olsa gerek. Kaderci huyunu ülkesinden almış desek hata etmiş olmayız galiba. Geçtiğimiz ay ölüm yıldönümü olan Kieslowski'yi ve Polonya'nın yeni kayıplarını "A Short Story About Killing" ile anabiliriz.

Şöyle demiş bir röportajında;

There are too many things in the world which divide people, such as religion, politics, history, and nationalism. If culture is capable of anything, then it is finding that which unites us all. And there are so many things which unite people. It doesn't matter who you are or who I am, if your tooth aches or mine, it's still the same pain. Feelings are what link people together, because the word 'love' has the same meaning for everybody. Or 'fear', or 'suffering'. We all fear the same way and the same things. And we all love in the same way. That's why I tell about these things, because in all other things I immediately find division.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Köpekler!

Dustin Hoffman benim için oyuncu camiasının tartışmasız bir numarası. Ortalama bir saf-cesur kahraman çizgisinde her zaman hayreti mucipliğini korur gözümde. Midnight Cowboy ise benim için bütün Hoffman filmlerinin doruk noktasıdır. Fakat şimdiki meselem Dustin Hoffman'ın erken dönem sinemasına denk gelen 1971 yapımlı  Straw Dogs , Türkçe'ye çevrilmiş haliyle Köpekler filmi. Remake garabetine uğramış 2011 versiyonu da bulunan film,  "herkesin bir kırılma noktası vardır" temasında sessiz atın çiftesi pek olur güzellemesi yapıyor. Kim demiş, cow denilecek mesabede pozitif bilimlere kendini adamış bir ultra zihin, insanlığın o çirkin ve hayvan üstü şiddetine vasıl olamaz? Bütün o ılımlı ve gani sabırlı hallerine rağmen bir insan nasıl kendisinin bile hayretine sebep vahşetin baş mümessili olabilir? Başta demiştim, Dustin Hoffman öncelikle saf akabinde cesura bürünerek , bir cinnetin nasıl da her şeyi çözebildiğini -tabii ki pozitif bilimler ışığında- gösteriyor iz...
Devamı

"Kahve ve Sigara"nın türlü türlü kombinasyonları..

Resim
Tütüne bağlılığım hiç olmadı ama köpüklüsünden bir Türk kahvesi çaydan sonraki sıranın bir numarasıdır benim için. Zaten kafeinin kalbi çarptırır etkisi çaya oranla fazladır ve ben devamlı elinde fincanla gezen biri olarak o fincanın içini salt kahveyle doldursam uhrevi aleme hangi kompartımandan gideceğimin biletini tez elden keserim. Jarmusch'ların Jim de bunu diyor işte. "Kahve ve sigara mı? Ama sağlığına zararlı.." Nitekim bu sağlık zafiyeti Jim'i 1989 yılından 2003 yılına kadar huzursuz etmiş, o da yer yer bu huzursuzluğu yakın eşrafıyla film etmiş sonra da buyrun seyredin diye bizlere sunmuş. Bu eşrafta kimler yok ki? Tom Waits, Iggy Pop, Roberto Benigni, Cate Blanchett, Jack - Meg White (White Stripes), Alfred Molina.. Renée French. Renée French? Bence filmin en esrarengiz kişisi işte bu Renée Hanım. Filmin 11 bölümünde tek yalnız kahve içen kişi olan Renée French endamına, böyle bir filmde onca meşhur insan arasında bulunmasına rağmen tanınmayan birisi. Hakkın...
Devamı

Piramidin tabanı, amanın Maslow bilmez yalanı..

İnsanın asli görevleri nöbetleşe ilerler diyorum.  Bunu uzunca bir vakit bloglar alemine dalamamaktan sebep içimden gelerek, göğsümü de gererek gerekirse, söylüyorum. Bu gayet yöresel bir örnek oldu bir demetten bir adet boyutunda ama bütünü oluşturan zaten o hep iplenmeyen küçük küçük detaylar değil mi? İşte son zamanlarda asli meşgalelerim bu küçücüklerden oluşuyor gibi görünüyor ama geliyorum gidiyorum acaba esaslı büyükler bunlar mı ki, doğ-yaşa-öl formülünde beşeri bir takım değişikliklerle hayata tali yollar çizip çizip kayıp mı oluyoruz diye hayıflanarak. Neyime hayıflanıyorum, cürmüm kaç dönüm yeri ışıtır hiç bilmem ama bir ışık var onu görüyorum; insana umursamazken/yoksunken herşey edebiyat edebiyat bakıyor, dağlardan şiir kopup geliyor çağlayarak, her çizgide sanat bulup eğrilik yarıçapından manidar cümleler üretiyoruz. Her delide bir Dali olduğu çıkarımından hareketle deliliğin sınırlarında yaşamanın hazzını meczup olup dağa çıkmakla eş görüyoruz. Sonra bu bir ülkü oluy...
Devamı