Kadınlar diye düşündüm; sihirliydiler kadınlar. Ne harikulade varlıklardı onlar!


Dünyaya kendinden bir adet daha sunmak istemediği için yada "babası olmak istemediği için" baba olmayan Bukowski'nin baba olmadan sahip olduğu çocuklarından biridir Henry Chinaski. Daha çok içindeki çocuktur bu Henry, Bukowski'nin. O malum masum iç çocukları gibi değil de dıştaki Bukowski'nin birebir aynısı, belki ikinci dereceden türevidir bu içteki Henry. Dıştakinin bütün dünyayı sallamaz, düzene küfrü çekmiş, ucuz hayat, ucuz kadın, ucuz şarap düşkünü halleri içte bir Henry olup yazıya dökülmüş, sonra da yazıdan Bent Hamer adlı bir yönetmen izanıyla resme dönüştürmek istemiştir onu. İyi olmuş mudur? İllaki olmuştur ama sayın Hamer bu pirüpaklıkla, bu sempatik tarzla Henry'yi Bukowski'nin içinden jiletlemiş çıkarmıştır. Hani ki, bizim bu Bukowski dediğimiz adam paspal, haddince kirli, dağınık, hizadan uzak bir alemde yaşayan biri idi, bu filmde Matt Dillon ne kadar kıyıdan kenardan Bukowski'yi andırır olsa da, cici bir hayat hikayesi görünümünden uzaklaşamıyor film bundan kelli. İşte, dünyayı tınlamayan bohem ve yazmaya teşne bir genç, babasına resti çekmekle  birlikte özgür dünyasında şu kadın benim, o kadın senin salınımlar yapmaktadır. Aralara Bukowski kitaplarından başta Factotum olmak üzere serpiştirmeler yapılmıştır. Bir ara Henry bitlenir, o hallerine biz güleriz falan. Yani şöyle bir durum var; bu film kitabın filme uyarlaması değil, kitaptan esinlenme bir film olabilir sadece. Yönetmen bu amaçla yola çıkmış, güzel de etmiş ama her filmde olan uyarlamaların kitabın yanında numune kalma bedbahtlığı bu filmin de suratına yapışmış. Hani filmi sevmedim desem, hele ki müziklerine yanıp bitmedim desem ayıplardan ayıp beğenirim ama yönetmen efendi bizde yerini bulan Bukowski kalıbına kendi Henry'sini sığdıramamıştır. Neyse, bu mühim değil; böyle de, şöyle de, öyle de, her halde makbule geçer yine de.

Müziklerden bahsettim de Kristin Asbjørnsen bu filmde hakkı en çok teslim edilmesi gerekenlerden. Zira üç gündür kulağıma çadır kurmuş durumda. Her yönüyle güzel bu müziklerden bir kuple de aşağıya yapıştırdım, sevebilirsiniz.





Kristin Asbjørnsen (Dadafon) / I Wish To Weep

Bir şiir caddelerde ve lağımlarda
Azizlerle, kahramanlarla, dilencilerle, delilerle
Dolu bir şehir gibidir,
Basmakalıp sözlerle ve içkiyle, yağmurla ve şimşekle
Ve kuraklık mevsimleriyle doludur,
Şiir savaşta bir şehirdir,
Bir şiir, saati “niye” diye sorgulayan bir şehirdir,
Bir şiir yanmakta olan bir şehirdir,
Berberi alaycı sarhoşlarla dolmuştur,
Bir şiir öyle bir şehirdir ki, tanrı, sokaklarında
Leydi Godiva gibi çıplak dolaşmaktadır.

Factotum (2005) / Bent Hamer

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Olmayana Ergi Yöntemi

Şunu eriyoruz: Her başarılı kadının arkasında başarısız bir erkek vardır.  Bize başarılı erkek kollaması adı altında hep yutturdular, yok efendim bir erkeğin hakiki başarısı arkasındaki dişi elde gizlidir falanlı göndermelerle.. Ona çok cici bakan, her türlü ihtiyaçlarını itinayla gören, ne yapılacaksa çiftletmeden yapıp başarılı olmaya hazır bir erkeğe dönüştüren esasen çok mahir kadın kişisidir denildi. Ben aslında bunları feminizm gömleğini keyinmemden kelli söylemiyorum ki giymem orası ayrı. Fakat ortada her türlü müspet davranışının, ardındaki görünmez bir dişi varlığa yüklendiği vasıfsız bir erkek profili var. Aynı zamanda algıda sosyal seçicilik de diyebileceğimiz diğer husus, kadının erkeğin gerisinde hakiki meşgalesi onu başarılı etmek sayıldığı gayet tıkız iş bölümü ki bu feminizmin zırt dediği yer. Ben, şu an bu saydıklarımın ilkine daha fazla su taşıyor gibi görünüyorum. Ama hakikat şöyle: Platon mağarası görünümündeki gölgeli hayatlarından sızıp suretlerin asıllarını gör
Devamı

Ağlayan Çayır, ağlayan Eleni, ağlayan Helen..

 Helen kökenini her filminde oldukça belirgin bir şekilde ortaya koyan ve mitolojik göndermelerle de bunu şiirsel bir biçime çeviren Theo Angelopoulos'un 12. filmi Ağlayan Çayır, I. Dünya Savaşı devam ederken Rusya'da başlayan Bolşevik Devrimiyle beraber Odessa'dan (Kırım) sürülen bir grup Rumun Selanik yakınlarında bir köyde yaşadıklarını anlatıyor. 2004 yapımı film, devamı çekim aşamasında olan bir üçlemenin ilk adımıdır ve Angelopoulos'un diğer filmlerinden aşina olduğumuz Eleni Karaindrou, filmin hisli müziklerinin icracısıdır. Bu usta müzisyenin, senaryoyu bir kez okuması bile kâfidir, diğer haftaya albümü çoktan bitirmiş olabilir. Müzisyen ve yönetmen arasında böyle bir uyum Krzysztof Kieslowski ve Zbigniew Preisner arasında da görülebilir. Kieslowski ve Angelopoulos'un müzisyenleriyle birbirlerini son kerteye kadar anlaması ile oluşan bu müzikler, iki yönetmenin filmlerinin eşsiz birer şaheser olmasında büyük bir etkendir kuşkusuz. Angelopoulos sinemasında po
Devamı

Çöplük

 "ground control to major tom" Nerden aklıma geldi bilmem, o kadar yeni yetme ve zamanın ruhuna uygun son sürat mecralar varken, bir zamanlar buralarda klavye tuşu eskitmiş olmak.. Yazı yazmak bir sekiz sene önce mi güzeldi yoksa ben de mi bütün suçu hayat gailesi denen ezeli kamburun sırtına yükledim bilemem. Demek ki mürekkebi az da olsa yalamış olmak bir sekiz yıl hayati makbulleri yaşayıp hala kendini hatırlatan bir hasletmiş. Artık kimseler blog okumasa da, kozmik evreni inceden dürtüklemek galiba yaptığım. Ya da bir virüs istilasına müteakip fazlaca sıkılmaktan sebep eski çöplüğümü eşeledim. Güzel de oldu, yıllardır iş için düzinelerce sayfa proje yazmaktan gerçek bir yazı nasıl yazılır kısmını hep öteledim. Dedim ki, "bir oturayım bak neler yazacağım.." 6 yaşına girmek üzere olan yavrumun yüzüne bakıp zihnimde ciltler yazdım ama neyse küskünlüğüm, bir masa başına oturup kelimelere dokunamadım. Ertelemek vebasına tutuldum zahir.  Neyse, kendi kendime arada bir
Devamı