Geçerken uğradım laneti..


Ne zaman rahatlamak sebepli film seyredecek olsam hemen Woody Allen filmlerini karıştırırım. Hangisini seyretmemiştim, hangisini bir defa seyretmenin yetmeyeceğine kani olmuştum, şöyle bir gözden geçiririm. Gri hücrelere çok fazla veri girişi olduğunda, bu zaten handiyle hantal olan paşaları iyice tembel edermiş. Bu faraziyeyi işte bu Allen'ın 2001 yılında camiaya kazandırdığı Akrebin Laneti (The Curse Of The Jade Scorpion)'nden yola çıkarak kurdum. O diyordu ki; "Her zaman yanlış karar veriyorsun. Çünkü onları buradan (kafadan) veriyorsun, burdan (kalpten) değil. Burada alınan kararlar (kafa), burada alınanlar kadar (kalp) güvenli değildir,
çünkü bunlar gri hücreler ve bu da kan.
Kan tüm vücudunda dolaşır.
Ortalığın halini bilir. Durumun ne olduğundan haberdardır.
Fakat burda, gri hücreler sadece yatar ve düşünür."
Kendi çapında bir sigorta şirketinde çalışan iki zıt insanın, olsa olsa lanetli bir akrebin çöpçatanlığıyla bir araya gelebileceğini Woody Allen'ın dahiyane espritüellik felsefesi çerçevesinde seyrederiz bu filmde. Helen Hunt tahammül edilemez bir sivri zekayı oynarken, Woody Allen çoğu dahil olduğu filmlerindeki gibi tercih edilmeyen subkategori erkeği oynar. Aynı kanı üzerinde bulunma ihtimalleri hemofili olmayan dişi ile hemofili olan eril dölün birleşmesinden doğacak dişinin hem renk körü, hem hemofili hem de buruşuk-sarı olma ihtimalinden kat be kat düşüktür. İşbu farklı bir gezegen tasavvuru bu problemi çözebilir.
Ama biyolojik yöntemleri kulak ardı edip üstüne de bir adet malbora sıkıştıran başka bir yöntem vardır ki o da bizzat akrebin lanetidir. Konstantinopool, Madagaskaarr.. ikilisi arasında keyif kahyalığı yapan bu iki anti kişilik, kendi sigorta şirketlerinin korumasını üstlendiği müşterilerinin mallarını -metazorik olarak- araklar. Tipik bir romantik komedi olması beklenilen film içine aksiyonun da karışmasıyla bol bol heyecan kazanır. Sonra bir hırsızı başka bir hırsız mı yakalayabilir, neden akıllı kadınlar aptal erkekleri seçer yada aptal olması muhtemel kadınlar şekil şemal umursamaksızın akıllı erkeklere tav olur, bunları düşündürür.

Ben seyrettim, dediklerim oldu. Beni en çok eğlendiren ise Woody Allen'ın her filmde geçerken uğramasıydı (drop by). Mesela iş arkadaşının evinin anahtarının kopyasını çıkarıp uğramak. Bir de ömür boyu başarı ödülü alıp hapishaneye tıkıldığında yaşayacağı en büyük hüznü bir ömür erkeklerle duş alma korkusu gülmeye değer.

Curse Of The Jade Scorpion (2001) / Woody Allen

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Olmayana Ergi Yöntemi

Şunu eriyoruz: Her başarılı kadının arkasında başarısız bir erkek vardır.  Bize başarılı erkek kollaması adı altında hep yutturdular, yok efendim bir erkeğin hakiki başarısı arkasındaki dişi elde gizlidir falanlı göndermelerle.. Ona çok cici bakan, her türlü ihtiyaçlarını itinayla gören, ne yapılacaksa çiftletmeden yapıp başarılı olmaya hazır bir erkeğe dönüştüren esasen çok mahir kadın kişisidir denildi. Ben aslında bunları feminizm gömleğini keyinmemden kelli söylemiyorum ki giymem orası ayrı. Fakat ortada her türlü müspet davranışının, ardındaki görünmez bir dişi varlığa yüklendiği vasıfsız bir erkek profili var. Aynı zamanda algıda sosyal seçicilik de diyebileceğimiz diğer husus, kadının erkeğin gerisinde hakiki meşgalesi onu başarılı etmek sayıldığı gayet tıkız iş bölümü ki bu feminizmin zırt dediği yer. Ben, şu an bu saydıklarımın ilkine daha fazla su taşıyor gibi görünüyorum. Ama hakikat şöyle: Platon mağarası görünümündeki gölgeli hayatlarından sızıp suretlerin asıllarını gör
Devamı

Ağlayan Çayır, ağlayan Eleni, ağlayan Helen..

 Helen kökenini her filminde oldukça belirgin bir şekilde ortaya koyan ve mitolojik göndermelerle de bunu şiirsel bir biçime çeviren Theo Angelopoulos'un 12. filmi Ağlayan Çayır, I. Dünya Savaşı devam ederken Rusya'da başlayan Bolşevik Devrimiyle beraber Odessa'dan (Kırım) sürülen bir grup Rumun Selanik yakınlarında bir köyde yaşadıklarını anlatıyor. 2004 yapımı film, devamı çekim aşamasında olan bir üçlemenin ilk adımıdır ve Angelopoulos'un diğer filmlerinden aşina olduğumuz Eleni Karaindrou, filmin hisli müziklerinin icracısıdır. Bu usta müzisyenin, senaryoyu bir kez okuması bile kâfidir, diğer haftaya albümü çoktan bitirmiş olabilir. Müzisyen ve yönetmen arasında böyle bir uyum Krzysztof Kieslowski ve Zbigniew Preisner arasında da görülebilir. Kieslowski ve Angelopoulos'un müzisyenleriyle birbirlerini son kerteye kadar anlaması ile oluşan bu müzikler, iki yönetmenin filmlerinin eşsiz birer şaheser olmasında büyük bir etkendir kuşkusuz. Angelopoulos sinemasında po
Devamı

Çöplük

 "ground control to major tom" Nerden aklıma geldi bilmem, o kadar yeni yetme ve zamanın ruhuna uygun son sürat mecralar varken, bir zamanlar buralarda klavye tuşu eskitmiş olmak.. Yazı yazmak bir sekiz sene önce mi güzeldi yoksa ben de mi bütün suçu hayat gailesi denen ezeli kamburun sırtına yükledim bilemem. Demek ki mürekkebi az da olsa yalamış olmak bir sekiz yıl hayati makbulleri yaşayıp hala kendini hatırlatan bir hasletmiş. Artık kimseler blog okumasa da, kozmik evreni inceden dürtüklemek galiba yaptığım. Ya da bir virüs istilasına müteakip fazlaca sıkılmaktan sebep eski çöplüğümü eşeledim. Güzel de oldu, yıllardır iş için düzinelerce sayfa proje yazmaktan gerçek bir yazı nasıl yazılır kısmını hep öteledim. Dedim ki, "bir oturayım bak neler yazacağım.." 6 yaşına girmek üzere olan yavrumun yüzüne bakıp zihnimde ciltler yazdım ama neyse küskünlüğüm, bir masa başına oturup kelimelere dokunamadım. Ertelemek vebasına tutuldum zahir.  Neyse, kendi kendime arada bir
Devamı