Oryantalist Hippilik


60lı yıllar şüphesiz hippilerindi. Dünyaya olan protest tavırlarıyla, kendilerince sahici bir dünyanın hayalinde yaşarlar, "bu alemin efendisi sen değilsin insanoğlu!" minvalli türküler çığırırlardı. ' Ne komünist ne faşit insanım ben insan' diyerek bir yerde, sadece insan içre bir barışı değil, hipopotamından okaliptusuna varan geniş skalada bir barışı istediler onlar. Hiç haksız değillerdi belki ama vatan borcu namus borcu bir askerlik mefhumu vardı, dünya hasıraltı yığınca pisliğinin üstünde kelebek börtü böcek yaşatmazdı. Velhasıl bu kadar polyanna çakması hippilik o çok söylenen "yaşlı dünyamız" için fazla genç işi dururdu. Nitekim hayallere karabasan bastı, o devrin de öylece unu elendi eleği asıldı.

Hippilik artık geçmişte terennüm eden nostaljiden başka birşey değilken, dönemin şimdi pek bilinmez ama başarılı grupları bazen şu internet denen çok kalabalık çöplükte karşımıza çıkan bir sürpriz olabiliyor. Bunlardan biri de işte, şu altta konuşlanmış, az sonra belki merak edip dinlemeye başlayacağınız "Oriental Sunshine". İnternet aleminde geçmişleri hakkında çok fazla bilgi bulunmayan bu grup, 1970'te Norveç'te "Dedicated to The Bird We Love" albümünü çıkarmış. Albümün ismiyle müsemma göründüğü gibi, Land of Wisdom,  Mother Nature gibi şarkılardan da hippi ruhu fışkırıyor. Klasik folk müziğe, Hindistan mistizmi melodiler de serpiştirilirse böyle solist kızımınızın dilinden bal şeker damlar imiş. Kız diyorum da yaşlandı tabi zamanın o sırma saçlı güzelleri, belki de o bu dünyada birtürlü erişemedikleri her yanı pembe hayata başka alemlerde eriştiler. Kimbilir diyorum ve "Across Your Life"ı gönül telini titretmesi dileğiyle dinlemenizi salık veriyorum.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Olmayana Ergi Yöntemi

Şunu eriyoruz: Her başarılı kadının arkasında başarısız bir erkek vardır.  Bize başarılı erkek kollaması adı altında hep yutturdular, yok efendim bir erkeğin hakiki başarısı arkasındaki dişi elde gizlidir falanlı göndermelerle.. Ona çok cici bakan, her türlü ihtiyaçlarını itinayla gören, ne yapılacaksa çiftletmeden yapıp başarılı olmaya hazır bir erkeğe dönüştüren esasen çok mahir kadın kişisidir denildi. Ben aslında bunları feminizm gömleğini keyinmemden kelli söylemiyorum ki giymem orası ayrı. Fakat ortada her türlü müspet davranışının, ardındaki görünmez bir dişi varlığa yüklendiği vasıfsız bir erkek profili var. Aynı zamanda algıda sosyal seçicilik de diyebileceğimiz diğer husus, kadının erkeğin gerisinde hakiki meşgalesi onu başarılı etmek sayıldığı gayet tıkız iş bölümü ki bu feminizmin zırt dediği yer. Ben, şu an bu saydıklarımın ilkine daha fazla su taşıyor gibi görünüyorum. Ama hakikat şöyle: Platon mağarası görünümündeki gölgeli hayatlarından sızıp suretlerin asıllarını gör
Devamı

Ağlayan Çayır, ağlayan Eleni, ağlayan Helen..

 Helen kökenini her filminde oldukça belirgin bir şekilde ortaya koyan ve mitolojik göndermelerle de bunu şiirsel bir biçime çeviren Theo Angelopoulos'un 12. filmi Ağlayan Çayır, I. Dünya Savaşı devam ederken Rusya'da başlayan Bolşevik Devrimiyle beraber Odessa'dan (Kırım) sürülen bir grup Rumun Selanik yakınlarında bir köyde yaşadıklarını anlatıyor. 2004 yapımı film, devamı çekim aşamasında olan bir üçlemenin ilk adımıdır ve Angelopoulos'un diğer filmlerinden aşina olduğumuz Eleni Karaindrou, filmin hisli müziklerinin icracısıdır. Bu usta müzisyenin, senaryoyu bir kez okuması bile kâfidir, diğer haftaya albümü çoktan bitirmiş olabilir. Müzisyen ve yönetmen arasında böyle bir uyum Krzysztof Kieslowski ve Zbigniew Preisner arasında da görülebilir. Kieslowski ve Angelopoulos'un müzisyenleriyle birbirlerini son kerteye kadar anlaması ile oluşan bu müzikler, iki yönetmenin filmlerinin eşsiz birer şaheser olmasında büyük bir etkendir kuşkusuz. Angelopoulos sinemasında po
Devamı

Çöplük

 "ground control to major tom" Nerden aklıma geldi bilmem, o kadar yeni yetme ve zamanın ruhuna uygun son sürat mecralar varken, bir zamanlar buralarda klavye tuşu eskitmiş olmak.. Yazı yazmak bir sekiz sene önce mi güzeldi yoksa ben de mi bütün suçu hayat gailesi denen ezeli kamburun sırtına yükledim bilemem. Demek ki mürekkebi az da olsa yalamış olmak bir sekiz yıl hayati makbulleri yaşayıp hala kendini hatırlatan bir hasletmiş. Artık kimseler blog okumasa da, kozmik evreni inceden dürtüklemek galiba yaptığım. Ya da bir virüs istilasına müteakip fazlaca sıkılmaktan sebep eski çöplüğümü eşeledim. Güzel de oldu, yıllardır iş için düzinelerce sayfa proje yazmaktan gerçek bir yazı nasıl yazılır kısmını hep öteledim. Dedim ki, "bir oturayım bak neler yazacağım.." 6 yaşına girmek üzere olan yavrumun yüzüne bakıp zihnimde ciltler yazdım ama neyse küskünlüğüm, bir masa başına oturup kelimelere dokunamadım. Ertelemek vebasına tutuldum zahir.  Neyse, kendi kendime arada bir
Devamı